Μέχρι πρότινος, το πένθος το κρύβαμε, το αρνιόμασταν και το αποφεύγαμε. Πιστεύαμε πως αν μιλήσουμε γι’ αυτό, εκείνο παίρνει δύναμη, βγάζει κι άλλα κεφάλια και το σπαθί που έχουμε στη φαρέτρα μας πως δεν αρκεί.
Δεν ήταν μόνο ο πόνος του βαθύς, ήταν και μια παράδοξη ντροπή που το συνόδευε. Λες και ήμασταν οι μοναδικοί με το αντίστοιχο βίωμα. Λες και αυτή η μοναξιά στο βίωμα μας έκανε αλλόκοτους, καταραμένους. Λες και δεν συμβαίνει εκ των πραγμάτων στις ζωές όλων μας. Το πένθος, όλων των ειδών των απωλειών, επικοινωνούνταν πίσω από κλειστές πόρτες. Πόρτες οικιών ανθρώπων και θεραπευτών που ερμητικά κρατούσαν τα επτασφράγιστα μυστικά του πόνου που ξεπρόβαλε. Κλείνοντας την πόρτα, έπρεπε όλα αυτά να μείνουν εκεί, έπρεπε να φαινόμαστε ατρόμητοι πίσω από τις μακιγιαρισμένες μάσκες μας. Να ξορκίσουμε το κακό επειδή δεν μιλάμε γι’ αυτό.
Και τώρα ξάφνου το πένθος είναι παντού. Αδύνατον να κλειδαμπαρωθούν οι πόρτες, ανέφικτο να συγκρατηθούν τα δακρυσμένα μάτια και τα στόματα που μιλούν για τον πόνο της απώλειας, οποιαδήποτε απώλειας. Προφανώς και δεν μας αρέσει η νέα συνθήκη. Προφανώς και αναπολούμε την ελπίδα, συμβιβαζόμενοι ακόμα και με αυτή της μακιγιαρισμένης μάσκας. Προφανώς και είναι αδύνατο το βίωμα των συνεχών απωλειών και της επαφής με την πραγματικότητα. Αλλά να γυρίσουμε πού; Στη μοναξιά των κλειδαμπαρωμένων πορτών; Στην οδυνηρή πραγματικότητα χωρίς το μοίρασμα του βιώματος; Η απόλαυση θα έρθει, είναι άλλωστε μέρος της ροής. Αλλά πώς θα βιωθεί με ανοιχτές πληγές και με διαμελισμένα άκρα που η μοναξιά και η άρνηση θα τους έχουν προκαλέσει σηψαιμία;
Η ιστορία των ανθρώπων λέει πως το τραύμα προκαλείται κυρίως από την αδυναμία διαχείρισης του τραυματικού γεγονότος. Εκ των πραγμάτων η απώλεια είναι μια πληγή. Αλλά η πληγή που δεν φροντίζεται, που αιμορραγεί και που μένει ανοιχτή είναι κι αυτή που προκαλεί τις επιπλοκές. Το μοίρασμα του βιώματος και η έκφραση των συναισθημάτων παρέχουν οξυγόνο και γιατρειά.
Είναι σαν καθαρό νερό επάνω στην πληγή, η παρουσία του άλλου που γνωρίζει πώς είναι το βίωμα που ακούει. Μας μίλησε άλλωστε, πριν από λίγο, κι αυτός για τον δικό του πόνο. Και κάπως έτσι γινόμαστε πολλοί έξω από τις κλειδαμπάρωνες πόρτες. Και κάπως έτσι το πένθος που μιλιέται, ίσως και να νικιέται.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά που βιώνουν τον θάνατο συμμαθητή τους?
Στην περίπτωση ατυχήματος όπου προκάλεσε απώλεια στο σχολείο σε ένα ή πολλά παιδιά, είναι καλό αρχικά να ζητήσουμε τη βοήθεια ψυχολόγων που είναι εξειδικευμένοι στο πένθος.
Αυτοί θα συμβάλλουν στη διεργασία του πένθους τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινότητα. Ανεξάρτητα όμως από την επέμβαση των ειδικών σε μια τέτοια περίπτωση, το σχολείο χρειάζεται να δώσει την ευκαιρία σε όλους –εκπαιδευτικούς και παιδιά– να μνημονεύσουν αυτούς που χάθηκαν. Είναι σημαντικό όλοι στην σχολική κοινότητα να έχουν τρόπους επικοινωνίας και έκφρασης των συναισθημάτων τους για το τραγικό γεγονός.
Το σχολείο αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο για να βοηθήσουμε τα παιδιά να μιλήσουν για αυτό που συνέβη, να εκφράσουν τις απορίες τους, τα συναισθήματά τους και τον φόβο τους ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στα ίδια. Αν έχουμε την εντύπωση πως ένας θάνατος δεν αγγίζει τα παιδιά ή ότι το ξεπερνάνε εύκολα, κάνουμε μεγάλο λάθος.
Τα παιδιά βιώνουν τα πάντα με πιο έντονο τρόπο από εμάς τους μεγάλους, ωστόσο, μπορούν και κρύβουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους όταν βλέπουν πως δεν τους δίνουμε τον χώρο να τα εκφράσουν.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως όταν κάτι δεν μιλιέται, δεν σημαίνει πως δεν λειτουργεί υπόγεια προκαλώντας οδύνη στην ψυχή και το σώμα του παιδιού. Φαινομενικά, τα παιδιά προχωρούν στη ζωή τους, μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο, βρίσκουν δουλειά, παντρεύονται και κάνουν τη δική τους οικογένεια. Ωστόσο, η πληγή που έχει μείνει μέσα τους συνεχίζει να πονάει.
Όταν τα συναισθήματα μένουν παγωμένα στην καρδιά του παιδιού και οι σκέψεις όπως ότι αυτό έφταιγε και πέθανε ο αγαπημένος του συνεχίζουν να το καταδιώκουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υποφέρει μέσα του για πολλά χρόνια παρά το γεγονός ότι η εξωτερική του ζωή θα είναι πολύ επιτυχημένη.
Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται να γνωρίζουμε όλοι πως να φροντίσουμε τα παιδιά που έχουν βιώσει μια σημαντική απώλεια. Στο σχολείο μπορούμε να ορίσουμε συγκεκριμένους χώρους ως χώρους πένθους. Εκεί μπορεί να πάει κάποιος να κλάψει ή να μιλήσει με άλλους για αυτό που συνέβη. Επίσης, μπορούμε να αναρτήσουμε στον διάδρομο του σχολείου χαρτί του μέτρου, έτσι ώστε κάθε μαθητής και εκπαιδευτικός να έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν με λόγια ή ζωγραφιές τα συναισθήματά τους για τη μεγάλη απώλεια.
Διαφορετικά, αν δεν πούμε τίποτα, και δεν δώσουμε στο παιδί την δυνατότητα να εκφραστεί, το παιδί μένει με την απορία για το τι συνέβη. Κρατάει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του για τον εαυτό του. Οι φόβοι του γίνονται εφιάλτες και δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Γίνεται νευρικό και
ανήσυχο ή παρουσιάζει αλλαγή στην όρεξή του. Πονάει η κοιλιά του ή το κεφάλι του αλλά οι γιατροί δεν βρίσκουν κάτι παθολογικό.
Με ποιον τρόπο μνημονεύουμε έναν θάνατο στο σχολείο;
Είναι καλό να οργανώσουμε μια μικρή εκδήλωση στη μνήμη του παιδιού που πέθανε. Δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να συμμετέχουν στον σχεδιασμό, όσο είναι δυνατόν, ιδιαίτερα εκείνα που γνώριζαν το άτομο που πέθανε. Σε μια τάξη που πεθαίνει ένα παιδί χρειάζεται οι συμμαθητές του να ετοιμάσουν μια συλλυπητήρια κάρτα για την οικογένειά του.
Επιπλέον, το ίδιο το σχολείο χρειάζεται να μνημονεύσει τον θάνατο του μαθητή μέσα από μια μικρή εκδήλωση με ζωγραφιές και κείμενα παιδιών και δασκάλων. Ενδεικτικά στο σχολείο μπορούμε:
● Να μιλήσουμε για τις αναμνήσεις μας από το άτομο που πέθανε σε μια ειδική εκδήλωση.
● Να ετοιμάσουμε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες και αναμνήσεις ή να οργανώσουμε μια έκθεση με κάρτες, φωτογραφίες και ζωγραφιές στη μνήμη αυτού που πέθανε.
● Να διεξάγουμε μια μικρή τελετή με αναμμένα κεριά στη μνήμη αυτού που πέθανε.
● Να τοποθετήσουμε μια φωτογραφία ή μια επιγραφή στη μνήμη αυτού που πέθανε σε κεντρικό σημείο του σχολείου.
● Να φυτέψουμε ένα δέντρο ή ένα παρτέρι λουλούδια στη μνήμη αυτού που πέθανε
● Να κάνουμε μια χρηματική δωρεά του σχολείου σε μια φιλανθρωπική οργάνωση στη μνήμη του ατόμου που πέθανε ή να μαζέψουμε χρήματα για να εμπλουτίσουμε το σχολείο.
Πώς διαχειριζόμαστε τον θάνατο ενός μαθητή κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς;
Πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε και πώς να διαχειριστούμε τον θάνατο ενός μαθητή και κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Είναι καλό να αφήσουμε κενό το θρανίο του μαθητή που πέθανε και να αναφέρουμε κανονικά το όνομά του: Πήγαινε κάτσε στη θέση του/της ………… και δουλέψτε εκεί με τη Χριστίνα. Το να μιλάμε για το παιδί που πέθανε, επιτρέπει το πένθος να συνεχίσει να υπάρχει στο μυαλό και την καρδιά των παιδιών.
Ο Dyregrov (2008) αναφέρει ότι μπορούμε να ζητήσουμε από τα παιδιά να κοιτάξουν το άδειο θρανίο και να σκεφτούν τι θα ήθελαν να πουν σε αυτό το παιδί όταν ήταν ζωντανό αλλά δεν πρόλαβαν. Έχουν τη δυνατότητα να το πουν τώρα είτε από μέσα τους είτε φωναχτά. Μπορούν να τελειώσουν με ένα Αντίο. Μετά τους ζητάμε να ζωγραφίσουν και να αναρτήσουν τις ζωγραφιές τους σε ένα εμφανές σημείο στην τάξη.
Θα πρέπει να συμφωνήσουμε μαζί με τα παιδιά για το πότε θα απομακρύνουμε το άδειο θρανίο από την τάξη. Επίσης, είναι καλό να γίνει μνεία του παιδιού που πέθανε στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Σε μια δική μας περίπτωση, η εκπαιδευτικός έφτιαξε ένα αυτοσχέδιο κηροστάσιο από ένα ταψί με άμμο και αναμμένα κεράκια σε διαφορετικά ύψη –όπου κάθε κερί συμβόλιζε το άτομο και τη φλόγα της ζωής που έχει, άλλος πολύ και άλλος λίγο (το πιο μικρό κερί το είχε το παιδί που πέθανε)– και όλα τα παιδιά μαζεύτηκαν σε κύκλο και μίλησαν για το παιδί που πέθανε. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι, πέρα από τη θλίψη και τα δάκρυα, τα παιδιά συχνά αναφέρουν και αστεία περιστατικά για το παιδί που πέθανε, όπως επίσης και περιστατικά στα οποία είχαν θυμώσει μαζί του για κάποια ζαβολιά ή κάτι ανάλογο. Στο πένθος υπάρχει χώρος για όλα τα συναισθήματα, όχι μόνο για τη θλίψη.
Μέσα από τέτοιες ενέργειες τα παιδιά θα συνεχίσουν να αναφέρονται στο παιδί που πέθανε και στις αναμνήσεις που έχουν όπως με το να αφήσουν το θρανίο του κενό για να δείξουν ότι δεν τον ξέχασαν, ότι παρόλο που δεν είναι στην τάξη συνεχίζει να είναι στην καρδιά τους.
Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και να στηρίζουν το ένα το άλλο. Μαθαίνουν ότι και η πιο δύσκολη εμπειρία γίνεται υποφερτή όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που μπορούν να μας ακούσουν και να μας συμπαρασταθούν.
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Τάνιας Αναγνωστοπούλου και Σοφίας Χατζηνικολάου “ Το Πένθος στα Παιδιά”, Εκδόσεις Ινστιτούτου Ψυχολογίας και Υγείας.
Σε αυτή την νέα σειρά άρθρων του Ινστιτούτου Ψυχολογίας και Υγείας (ΙΨΥ) θα βλέπουμε κάθε μήνα τα σημαντικότερα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο και αξίζει να μοιραστούμε μαζί σας! Σταχυολογεί η κλινική ψυχολόγος, Τάνια Αναγνωστοπούλου.
Αλτσχάιμερ: Η απλή εξέταση που το εντοπίζει με 90% ακρίβεια
Επιστήμονες στη Σουηδία βρήκαν μια πρωτοποριακή εξέταση εντοπισμού του Αλτσχάιμερ που είναι ήδη διαθέσιμη στις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί σύντομα να εγκριθεί για χρήση και σε άλλες χώρες.
Φάρμακο για τη φλεγμονή υπόσχεται 20 επιπλέον χρόνια ζωής
Πρόκειται για ένα από τα δεκάδες μόρια της οικογένειας των ιντερλευκινών, ουσιών που απελευθερώνονται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και εμπλέκονται σε φλεγμονώδεις αντιδράσεις.
Μια νέα μελέτη διερεύνησε την πολύπλοκη αλληλεπίδραση γενετικών, σχετικών με τον τρόπο ζωής και παθολογικών παραγόντων στη γήρανση του εγκεφάλου με τη χρήση μαγνητικής τομογραφίας.
Η πρόταση του WWF Ελλάς – Η περιβαλλοντική οργάνωση κριτικάρει έντονα την κατεύθυνση του εθνικού σχεδίου που προκρίνει την καύση, μιλώντας για επικίνδυνη στροφή της Ελλάδας.
ι μεγάλες δασικές πυρκαγιές, ιδιαίτερα στην Αττική, μας φέρνουν σε απόγνωση και αμηχανία. Επικρατεί διάθεση πένθους και παραίτησης. Το θέμα θα συζητηθεί, για πολλοστή φορά, στη Βουλή τον Σεπτέμβριο, αλλά κανείς δεν περιμένει να γίνει σοφότερος.
Ζημιές δισεκατομμυρίων στην Ελλάδα λόγω της κλιματικής κρίσης
«Μετά την κρίση χρέους η Ελλάδα απειλείται τώρα από την κλιματική κρίση», γράφει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Και μία τέτοια κρίση «θα αποτελέσει μία σοβαρή οικονομική δοκιμασία για την πιο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης»
Ειρηνικός Ωκεανός: «Παγκόσμιο SOS» για την άνοδο της στάθμης του
Απειλείται ο ειρηνικός ωκεανός και τα νησιά του. Επιστημονική έκθεση που αποκαλύπτει ότι η στάθμη της θάλασσας στην περιοχή ανεβαίνει πολύ ταχύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Τετραετής έρευνα του Lancet, με 50 κορυφαίους επιστήμονες και μαρτυρίες νέων απ’ όλο τον κόσμο που έχουν βιώσει ψυχικές ασθένειες, καταδεικνύει τους βασικούς υπαίτιους για την ανησυχητική υποχώρηση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων 12-25 ετών.
Δυνατό ερέθισμα. Εύκολη τροφή. Φαντασίωση. Κατανάλωση. Ποια είναι η σαγήνη της πλατφόρμας που μαγνητίζει εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο; Ποιο είναι το εσωτερικό κενό που καλύπτει;
Σε αυτή την νέα σειρά άρθρων του Ινστιτούτου Ψυχολογίας και Υγείας (ΙΨΥ) θα βλέπουμε κάθε μήνα τα σημαντικότερα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο και αξίζει να μοιραστούμε μαζί σας! Σταχυολογεί η κλινική ψυχολόγος, Τάνια Αναγνωστοπούλου.
Δυσάρεστες ειδήσεις: Ξεπερνώντας τους κινδύνους από τη συνεχή ανάγνωσή τους
Τι προκαλεί την αύξηση στον τζίρο της αγοράς τυχερών παιχνιδιών; «Από τον Ιανουάριο έως και τον Αύγουστο η συνολική αξία των ποσών που πόνταραν οι παίκτες διαμορφώθηκε σε 28,3 δισ. ευρώ, έχοντας ενισχυθεί κατά 14,1% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι» (χθεσινή «Κ»). Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου το 70%) προήλθε από το online στοίχημα.
«Εμείς προσπαθούμε, τα παιδιά έχουν έρθει αγρίμια»
Παρότι πλέον υπάρχει πρωτόκολλο για την αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στο σχολείο, τα αντανακλαστικά της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν λειτουργούν παντού.
Βία ανηλίκων – Οι ειδικοί στο ΒΗΜΑ: Έγιναν τα παιδιά ξαφνικά τόσο σκληρά και επιθετικά;
Φάκελος βία ανηλίκων: Υπάρχει αύξηση; Έγιναν τα παιδιά ξαφνικά τόσο σκληρά και επιθετικά; Ποιος είναι ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Τα μέτρα καταστολής θα δουλέψουν; Οι ειδικοί απαντούν.
Γιατί διχάζει το σχέδιο της ΕΕ για την προστασία των παιδιών στα chat;
«Είδε τόσο αίμα που τυφλώθηκε»: Ανθρωπογραφίες ενός Αιγαίου που χάνεται
Ξενιτιά, αποικιοκρατία, απαγχονισμοί, γερμανική Κατοχή, εκτελέσεις, εμφύλιος, βιασμοί, πείνα, κακουχίες. Από την Ικαρία στο Βελγικό Κονγκό, ξανά Ικαρία, έπειτα Αθήνα, από εκεί Γερμανία και τελικά επιστροφή για πάντα στο νησί. Η Σώσα Μπερνή-Πλακίδα είδε τόση φρίκη που κάποια στιγμή σταμάτησε να βλέπει. Τυφλώθηκε.
Η πυραμίδα του παράνομου εμπορίου οργάνων – Οι δότες, οι γιατροί και οι μεσάζοντες
Ο λέκτορας του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, Σον Κόλουμπ, που επί 10 χρόνια συνομιλεί με δότες, λήπτες και μεσάζοντες, ακτινογραφεί ένα διακρατικό έγκλημα με πολλές αθέατες όψεις
Μπαμπινιώτης: Το «μην αγχώνεσαι» και το «εννοείται» έγιναν οι νέες εθνικές μας λέξεις
Ο διακεκριμένος γλωσσολόγος και ακαδημαϊκός μιλάει για τα γλωσσικά λάθη που κάνουμε σήμερα, την ποιότητα της εκπαίδευσης, τις πανελλαδικές εξετάσεις, σχολιάζει την ποιότητα του πολιτικού λόγου, ο οποίος «βρίσκεται σε κατάπτωση», και τονίζει ότι είναι αναγκαία η επανίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Το εθνικό σχέδιο για το δημογραφικό στο «μικροσκόπιο» των ειδικών
Είναι πολύ θετικό και μόνο το γεγονός ότι αποκτήσαμε εθνικό σχέδιο δράσης για τις δημογραφικές πολιτικές και τις πολιτικές της οικογένειας. Αυτή είναι η αποστροφή των ειδικών έπειτα από τη χθεσινή δημοσίευση των αξόνων του σχεδίου που εκπόνησε το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας για την Ελλάδα που γερνάει.
Πώς πενθούν οι φάλαινες, πώς αντιλαμβάνονται τον θάνατο οι σκύλοι;
Η σιωπή των χιμπατζήδων. Η φάλαινα που μετέφερε το μικρό της στην άλλη άκρη του κόσμου. Ο πίθηκος που έπαιξε «σπιτάκια» με τους νεκρούς. Ο σκύλος που πέρασε το αφεντικό του για σνακ. Ο ελέφαντας που συγκέντρωσε ελεφαντόδοντο. Το πόσουμ που ήταν και νεκρό και ζωντανό. Και, στο τέλος, το ζώο που προσφέρει λουλούδια στους νεκρούς του – ο άνθρωπος.
Παρουσιάζονται ενδεικτικά θέματα που δόθηκαν στους μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου στο πλαίσιο των διαγνωστικών εξετάσεων στα Μαθηματικά και τη Γλώσσα, επιχειρώντας να αποτυπώσει τους λόγους για το ετήσιο «Βατερλώ» του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Υπάρχει μια λέξη που μόλις ακουστεί ενεργοποιεί όλα τα καταγγελτικά ανακλαστικά: παπαγαλία. Εδώ και χρόνια, συγκεντρώνει τα περισσότερα «ανάθεμα» για τα προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Περισσότεροι από ένας στους δύο μαθητές θεωρούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προάγει ηθικές και κοινωνικές αξίες, ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη – Τι δείχνει μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών.
Σε πρόσφατη πανελλήνια έρευνα σε δείγμα 6.250 μαθητών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, οκτώ στους δέκα εφήβους αναφέρουν ότι τους είναι εύκολο να μιλήσουν με τη μητέρα τους για θέματα που τους απασχολούν, ενώ δύο στους δέκα λένε ότι οι γονείς δεν γνωρίζουν καθόλου για το τι κάνουν στο Διαδίκτυο.
Yπάρχουν συμβάντα που δημιουργούν μεγάλες ρηγματώσεις στην κοινωνία. Συλλογικά τραύματα τόσο βαθιά, που αλλάζουν όχι μόνον τη σχέση με την πολιτική, την πατρίδα, αλλά και τη θέαση της ίδιας της ζωής.
Αυτές οι ευρωεκλογές είναι οι πιο σημαντικές των τελευταίων δεκαετιών. Η Ευρώπη θα βρεθεί μπροστά σε πολύ δύσκολες αποφάσεις, που θα κρίνουν εάν θα ενηλικιωθεί γεωπολιτικά και οικονομικά ή όχι. Είτε εκλεγεί ο Τραμπ είτε όχι, το «ξυπνητήρι» έχει χτυπήσει από καιρό, κοντεύει να… ξεθυμάνει.
