Author: Τάνια Αναγνωστοπούλου

Δουλεύοντας με πρόσφυγες – οι δυσκολίες του πλαισίου
|

Δουλεύοντας με πρόσφυγες – οι δυσκολίες του πλαισίου

Η δουλειά στην παροχή υπηρεσιών για τον προσφυγικό πληθυσμό και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης είναι μία από τις πλέον απαιτητικές εργασίες που μπορεί να κάνει ένας ψυχολόγος κατά τη γνώμη μου. Τόσο οι ιδιαιτερότητες του πληθυσμού όσο και αυτές που συναντά κανείς σε μία κατάσταση κρίσης κάνουν την δουλειά του ειδικού αρκετά διαφορετική από τη δουλειά στο γραφείο.

Μία εκ των πολλών διαφοροποιήσεων που έχει η δουλειά με τους πρόσφυγες εν σχέση με αυτή με το ντόπιο πληθυσμό είναι σίγουρα το πολιτισμικό υπόβαθρο. Το πολιτισμικό υπόβαθρο των θεραπευόμενων είναι πάντα παρόν, σε όλες τις συνεδρίες, και πραγματικά διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο τόσο για την ερμηνεία που θα δώσει ο/η θεραπευτής/τρια όσο και για την κατάλληλη παρέμβαση. Ένα πολύ συχνό παράδειγμα είναι ότι λόγω των στενών σχέσεων που έχουν στις οικογένειές τους, έρχονται όλοι μαζί για θεραπεία συχνά φέρνοντας σε δύσκολη θέση το/τη θεραπευτή/τρια. Θυμάμαι μάλιστα ότι μία φορά ξαφνιάστηκα καθώς μαζί με την 47χρονη πελάτισσά μου ήρθε και η 80χρονη μητέρα της καθώς όπως μου ανέφερε η πρώτη, δεν πάει πουθενά χωρίς αυτή.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι αυτό του φύλου. Read More “Δουλεύοντας με πρόσφυγες – οι δυσκολίες του πλαισίου”

Χρειάζονται τελικά οι ψυχολόγοι στο νηπιαγωγείο?

Χρειάζονται τελικά οι ψυχολόγοι στο νηπιαγωγείο?

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησα αρκετές φορές τη δυνατότητα που είχα σαν νηπιαγωγός να καλέσω ψυχολόγο από τα Ε.Δ.Ε.Α.Υ. για να με βοηθήσει να διαχειριστώ καλύτερα ένα παιδί που παρουσίαζε προβλήματα στην τάξη. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι πλέον, μετά την εμπειρία αρκετών ετών με τις ψυχολόγους, διστάζω να χρησιμοποιήσω αυτή τη δυνατότητα και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί. Read More “Χρειάζονται τελικά οι ψυχολόγοι στο νηπιαγωγείο?”

Ποιος θα φυλάξει τους φύλακες – εμπειρίες μιας ψυχολόγου από τα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων

Ποιος θα φυλάξει τους φύλακες – εμπειρίες μιας ψυχολόγου από τα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων

Θυμάμαι ακόμη πολύ καθαρά την πρώτη πρώτη ημέρα που ξεκίνησα να δουλεύω σε κέντρο «φιλοξενίας» προσφύγων. Ένα κέντρο λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Θυμάμαι ακόμη τις σκηνές και τα container να ξεπροβάλλουν από τη στροφή του δρόμου, τις γυναίκες με τα χρωματιστά τους φορέματα να πηγαίνουν βόλτα τα μωρά τους, παρέες αντρών να συζητάνε σε αυτοσχέδια καταστήματα και παιδιά να παίζουν σχεδόν ανέμελα στην παιδική χαρά. Κατά κάποιο τρόπο η ζωή συνεχίζεται ακόμη και στο πιο αφιλόξενο καμπ. Δυστυχώς, λίγες ώρες αργότερα έμαθα ότι στα καμπ ο πόνος βρίσκεται καλά κρυμμένος μέσα στις σκηνές. Read More “Ποιος θα φυλάξει τους φύλακες – εμπειρίες μιας ψυχολόγου από τα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων”