Το τέλος της θεραπείας

Συχνά κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε πως όλα τα άτομα τα οποία αναζητούν βοήθεια είναι κατάλληλα για ψυχοθεραπεία. Σε αρκετές περιπτώσεις, όμως, τα προβλήματα στη ζωή του πελάτη δεν μπορούν να επιλυθούν με μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση.

• Πώς μπορούμε να διερευνήσουμε το αν το άτομο είναι κατάλληλο για ψυχοθεραπεία? Πώς αλλιώς μπορεί να βοηθηθεί ένα τέτοιο άτομο;
• Aκόμη και αν το άτομο μπορεί να βοηθηθεί, είναι ο συγκεκριμένος θεραπευτής ο πλέον κατάλληλος για την περίπτωσή του;
• Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουν οι θεραπευτές στην προσπάθεια να βοηθήσουν τους πελάτες τους;

Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα στα οποία επιχειρεί να δώσει απάντηση το σεμινάριο μέσα από τη συζήτηση πραγματικών περιστατικών.

Οι ψυχοθεραπευτές συχνά πιστεύουν πως, επειδή οι ίδιοι έχουν μια προσωπική ηθική, αυτόματα θα συμπεριφερθούν ηθικά και στο επαγγελματικό τους πλαίσιο. Επιπλέον, θεωρούν ότι τα ηθικά ζητήματα εμφανίζονται σπάνια, συνήθως με τη μορφή μιας κρίσης και ότι υπάρχει μία μόνο σωστή απάντηση στην κάθε περίπτωση. Ωστόσο, η τήρηση του απορρήτου, ιδιαίτερα όταν εργαζόμαστε με παιδιά, οικογένειες ή ζευγάρια, η χαλάρωση και η παραβίαση των ορίων της θεραπείας, τυχόν παράλληλες σχέσεις θεραπευτή-πελάτη καθώς και η αυτοαποκάλυψη του θεραπευτή αποτελούν καθημερινές δεοντολογικές προκλήσεις που ενδέχεται να δυναμιτίσουν τη θεραπεία. Σε αυτό το workshop θα συζητήσουμε πραγματικά περιστατικά που αφορούν συνηθισμένα ηθικά διλήμματα και θα αναφερθούμε στους πλέον κατάλληλους θεραπευτικούς χειρισμούς για την πρόληψη ή τη διευθέτησή τους.